بازگشت دوباره خودمو تبریک میگم
ناشناس نوشتن سخته چقدر.
حقیقتا فضای مجازی اون طرف انقدر آدمو درگیر میکنه که کلا وبلاگ داشتنو یادم رفت
ولی دلم تنگ شد برای اینجا غر زدن و واقعا نوشتن و از ته دل گفتن
با چند نفر انسان جدید آشنا شدم و اصلا از حال و روز یکنواخت تنهای منزوی رو به زوالم راضی نیستم
سرم خیلی شلوغه کلی کار دارم و تحقیقات داره جلو میره و دوتا پروپوزال نوشتم
اما تنهام
سخت درگیر کارم و به شدت تنها
و این تنهایی منو آزار میده
حتی تلاشم برای پیدا کردن دوست با شکست مواجه میشه و انقدر احمقانه یه رابطه دوستانه رو شروع کردم که جرئت تموم کردنش و نگه داشتنشو ندارم
احمقم
میگه هیچکس تاحالا انقدر باهام خوب نبوده
و من تو ذهنم خوب رو با احمق عوض میکنم
درست میگه هیچ کس مثل من انقدر احمق نبوده که باهاش ادامه بده
خواسته های آدما، انتظاراتشون تا یه جایی طبیعیه
از یه جایی به بعد هر چی بدی، بیشترشو میخوان
اوف
همین
پی نوشت:عروسی دعوتم و افسرده م و اه تف به این زندگی
پی نوشت: با مائده قهرم . حالا من دارم از خودم می رونم اونو. و نمیدونم چرا زندگیم انقدر کنترلش از دستم خارج شده
تا همینجا
درباره این سایت